Kiezen of delen

Vorige week kwam ik voor het eerst in lange tijd bij de fysiotherapeut. Ik had al een tijd last van oorpijn.

Het lijkt er nu op dat die klachten worden veroorzaakt door mijn kaken. En door de spanning die ik daar dag en nacht op uitoefen.

De fysio nam wat testjes af en kwam onder andere tot de conclusie dat ik mijn kaken te vaak aanspan. Daar was ik gedeeltelijk al van op de hoogte.

Al jaren klem ik mijn kaken op elkaar als ik slaap. Mijn tandarts was daar eerder ook al niet zo gelukkig mee. Sindsdien draag ik ’s nachts zo’n sexy gebitsbeschermer.

Mijn huidige klachten worden echter ook veroorzaakt door een te grote aanspanning van mijn kaken overdag. Dat werd me overigens pas duidelijk nadat de fysio mij vroeg er eens op te letten.

Wat bleek? Als ik aan het werk ben, zit ik bijna constant met mijn kiezen strak op elkaar. En zelfs ’s avonds, als ik denk even lekker te ontspannen op de bank. Niks relaxen; ook dan is de spanning op mijn kaken voelbaar.

Terwijl de fysio tijdens die eerste behandeling de triggerpoints in mijn kaken aanpakte (ik had tranen in mijn ogen van de pijn), gaf hij rustig zijn visie op kaakproblemen en spanning.

Ik kon op dat moment niks terugzeggen. In plaats daarvan besloot ik zijn woorden eens goed op me in te laten werken.

Mijn fysio gaf een aantal voorbeelden van uitdrukkingen met “tanden”. Vervolgens zei hij terecht dat veel van die uitdrukkingen gelinkt zijn aan situaties die aanspanning vergen.

Als je op je tanden moet bijten, doe je dat niet op je dooie gemak. Ook wanneer je op je tandvlees loopt, komt dat beeld ook niet overeen met een idyllische wandeling in rustgevende natuur.

Dat is geen toeval meer, toch?

De fysio vervolgde zijn relaas met de mededeling dat hij in de afgelopen jaren significant meer mensen met kaakklachten ziet. Mensen zoals ik dus.

Hij legde hierbij een link met de toenemende tijd dat mensen “aan staan” gedurende de dag. De hele dag door zijn er zóveel prikkels. Ze komen uit je omgeving, maar ook van tv en, niet te vergeten, sociale media.

Mensen nemen tegenwoordig nauwelijks nog de tijd om niks te doen. Echt niks.

Liggend op die behandeltafel begon mijn brein op volle toeren te draaien. Mijn conclusie? Ook ik ben het verleerd om niks te doen.

Tot laat in de avond check ik bijvoorbeeld mijn sociale media. Niet echt een manier om tot rust te komen.