Mijn vader, het ondernemerschap en ik

Afgelopen week zag ik foto’s terug van mij en mijn vader, schaatsend op natuurijs elf jaar geleden. De foto’s maakten een heleboel gedachten en nog meer emoties in me los.

Dankbaarheid en verdriet overheersten terwijl ik keek naar die afbeeldingen. Samen deelden we zoveel. Onder andere onze passie voor schaatsen.

Mijn vader overleed in september 2018 na een ziekbed van twee jaar. Dat ik nu niets meer met hem kan delen, hakt er soms behoorlijk in.

Naast papa was mijn vader ook ondernemer. Samen met zijn broer en later ook met mijn moeder runde hij lange tijd een succesvolle tuinderij. Halverwege zijn loopbaan besloot hij vanwege gezondheidsredenen over te stappen op een champignonkwekerij. Met goed gevolg.

Als nieuwbakken ondernemer kan ik ook nu nog veel van mijn vader leren. Ook al is hij er niet meer.

Analytisch vermogen

Mijn vader was bijvoorbeeld een kei in risicoinschatting. Hij begreep het ondernemerschap. Hij keek naar zowel de mogelijkheden als de moeilijkheden en analyseerde die grondig. Op basis van zijn bevindingen maakte hij dan een weloverwogen keuze.

Neem nou de overstap naar de champignons. Dat was niet per se een voorzichtige stap. Papa  kende de risico’s en tóch sprong hij in het diepe. Dat kon hij doen op basis van zijn analytisch vermogen. In zekere zin wist hij waaraan hij begon.

Wil om te leren

Dat hij dat wist, kwam door zijn doorzettingsvermogen en zijn wil om te leren. Ik herinner me nog goed hoe mijn vader stage ging lopen bij zijn zwagers, die ook een champignonkwekerij hadden. Hij absorbeerde alle nieuwe kennis als een spons en ’s avonds aan de keukentafel vertelde hij ons over zijn nieuwe ideeën.

Er is nog een andere kwaliteit die ik in mijn vader bewonderde. Hij had het talent om op eerlijke, maar tegelijkertijd persoonlijke toon met zijn personeel en afnemers te communiceren. Mensen wisten waar ze aan toe waren en wat er van hen verwacht werd. Ondertussen voelden ze zich gezien en begrepen.

Ik ben trots op wat mijn vader in zijn werkende leven allemaal heeft bereikt.

Zelf sta ik nog maar aan het begin van mijn ondernemerschap. Gelukkig lijk ik in een aantal opzichten wel op papa. Met dat doorzettingsvermogen zit het wel goed. Ook de wil om te leren zit in mij verankerd. En het feit dat ik nu fulltime ZZP’er ben, laat zien dat ik soms ook best een risico durf te nemen.

Papa zou ook trots op mij zijn.